bijklussen

Dutch

Etymology

From bij +‎ klussen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈbɛi̯ˌklʏ.sə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: bij‧klus‧sen

Verb

bijklussen

  1. to moonlight (to work on the side)

Conjugation

Conjugation of bijklussen (weak, separable)
infinitive bijklussen
past singular kluste bij
past participle bijgeklust
infinitive bijklussen
gerund bijklussen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular klus bij kluste bij bijklus bijkluste
2nd person sing. (jij) klust bij, klus bij2 kluste bij bijklust bijkluste
2nd person sing. (u) klust bij kluste bij bijklust bijkluste
2nd person sing. (gij) klust bij kluste bij bijklust bijkluste
3rd person singular klust bij kluste bij bijklust bijkluste
plural klussen bij klusten bij bijklussen bijklusten
subjunctive sing.1 klusse bij kluste bij bijklusse bijkluste
subjunctive plur.1 klussen bij klusten bij bijklussen bijklusten
imperative sing. klus bij
imperative plur.1 klust bij
participles bijklussend bijgeklust
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.