bijstellen

Dutch

Etymology

From bij +‎ stellen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈbɛi̯stɛlə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: bij‧stel‧len

Verb

bijstellen

  1. (transitive) to adjust, to adapt, to amend
    Hij moest de hoogte van de stoel bijstellen.
    He had to adjust the height of the chair.
    We moeten onze strategie bijstellen op basis van de nieuwe informatie.
    We need to adapt our strategy based on the new information.
    De wetenschapper moest zijn hypothese bijstellen na het experiment.
    The scientist had to amend his hypothesis after the experiment.

Conjugation

Conjugation of bijstellen (weak, separable)
infinitive bijstellen
past singular stelde bij
past participle bijgesteld
infinitive bijstellen
gerund bijstellen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular stel bij stelde bij bijstel bijstelde
2nd person sing. (jij) stelt bij, stel bij2 stelde bij bijstelt bijstelde
2nd person sing. (u) stelt bij stelde bij bijstelt bijstelde
2nd person sing. (gij) stelt bij stelde bij bijstelt bijstelde
3rd person singular stelt bij stelde bij bijstelt bijstelde
plural stellen bij stelden bij bijstellen bijstelden
subjunctive sing.1 stelle bij stelde bij bijstelle bijstelde
subjunctive plur.1 stellen bij stelden bij bijstellen bijstelden
imperative sing. stel bij
imperative plur.1 stelt bij
participles bijstellend bijgesteld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.