bijtanken

Dutch

Etymology

From bij +‎ tanken.

Pronunciation

  • (Netherlands) IPA(key): /ˈbɛi̯tɛŋkə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: bij‧tan‧ken

Verb

bijtanken

  1. (intransitive) to refuel
  2. (intransitive) to invigorate, to refresh

Conjugation

Conjugation of bijtanken (weak, separable)
infinitive bijtanken
past singular tankte bij
past participle bijgetankt
infinitive bijtanken
gerund bijtanken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular tank bij tankte bij bijtank bijtankte
2nd person sing. (jij) tankt bij, tank bij2 tankte bij bijtankt bijtankte
2nd person sing. (u) tankt bij tankte bij bijtankt bijtankte
2nd person sing. (gij) tankt bij tankte bij bijtankt bijtankte
3rd person singular tankt bij tankte bij bijtankt bijtankte
plural tanken bij tankten bij bijtanken bijtankten
subjunctive sing.1 tanke bij tankte bij bijtanke bijtankte
subjunctive plur.1 tanken bij tankten bij bijtanken bijtankten
imperative sing. tank bij
imperative plur.1 tankt bij
participles bijtankend bijgetankt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.