bijtellen

Dutch

Etymology

From bij +‎ tellen.

Pronunciation

  • Audio:(file)
  • Hyphenation: bij‧tel‧len

Verb

bijtellen

  1. to add

Conjugation

Conjugation of bijtellen (weak, separable)
infinitive bijtellen
past singular telde bij
past participle bijgeteld
infinitive bijtellen
gerund bijtellen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular tel bij telde bij bijtel bijtelde
2nd person sing. (jij) telt bij, tel bij2 telde bij bijtelt bijtelde
2nd person sing. (u) telt bij telde bij bijtelt bijtelde
2nd person sing. (gij) telt bij telde bij bijtelt bijtelde
3rd person singular telt bij telde bij bijtelt bijtelde
plural tellen bij telden bij bijtellen bijtelden
subjunctive sing.1 telle bij telde bij bijtelle bijtelde
subjunctive plur.1 tellen bij telden bij bijtellen bijtelden
imperative sing. tel bij
imperative plur.1 telt bij
participles bijtellend bijgeteld
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.