bijvallen

Dutch

Etymology

From bij +‎ vallen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈbɛi̯ˌvɑ.lə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: bij‧val‧len

Verb

bijvallen

  1. (Can we verify(+) this sense?) (intransitive) to fall in addition
  2. (transitive) to second, take side

Conjugation

Conjugation of bijvallen (strong class 7, separable)
infinitive bijvallen
past singular viel bij
past participle bijgevallen
infinitive bijvallen
gerund bijvallen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular val bij viel bij bijval bijviel
2nd person sing. (jij) valt bij, val bij2 viel bij bijvalt bijviel
2nd person sing. (u) valt bij viel bij bijvalt bijviel
2nd person sing. (gij) valt bij vielt bij bijvalt bijvielt
3rd person singular valt bij viel bij bijvalt bijviel
plural vallen bij vielen bij bijvallen bijvielen
subjunctive sing.1 valle bij viele bij bijvalle bijviele
subjunctive plur.1 vallen bij vielen bij bijvallen bijvielen
imperative sing. val bij
imperative plur.1 valt bij
participles bijvallend bijgevallen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.