bijvoeglijk

Dutch

Etymology

From bijvoegen +‎ -lijk.

Pronunciation

  • IPA(key): /bɛi̯ˈvux.lək/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: bij‧voeg‧lijk

Adjective

bijvoeglijk (comparative bijvoeglijker, superlative bijvoeglijkst)

  1. adjective [from 16th c.]

Declension

Declension of bijvoeglijk
uninflected bijvoeglijk
inflected bijvoeglijke
comparative bijvoeglijker
positive comparative superlative
predicative/adverbial bijvoeglijk bijvoeglijker het bijvoeglijkst
het bijvoeglijkste
indefinite m./f. sing. bijvoeglijke bijvoeglijkere bijvoeglijkste
n. sing. bijvoeglijk bijvoeglijker bijvoeglijkste
plural bijvoeglijke bijvoeglijkere bijvoeglijkste
definite bijvoeglijke bijvoeglijkere bijvoeglijkste
partitive bijvoeglijks bijvoeglijkers —

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.