bijvullen

Dutch

Etymology

From bij +‎ vullen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈbɛi̯ˌvʏ.lə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: bij‧vul‧len

Verb

bijvullen

  1. to top up, to refill

Conjugation

Conjugation of bijvullen (weak, separable)
infinitive bijvullen
past singular vulde bij
past participle bijgevuld
infinitive bijvullen
gerund bijvullen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular vul bij vulde bij bijvul bijvulde
2nd person sing. (jij) vult bij, vul bij2 vulde bij bijvult bijvulde
2nd person sing. (u) vult bij vulde bij bijvult bijvulde
2nd person sing. (gij) vult bij vulde bij bijvult bijvulde
3rd person singular vult bij vulde bij bijvult bijvulde
plural vullen bij vulden bij bijvullen bijvulden
subjunctive sing.1 vulle bij vulde bij bijvulle bijvulde
subjunctive plur.1 vullen bij vulden bij bijvullen bijvulden
imperative sing. vul bij
imperative plur.1 vult bij
participles bijvullend bijgevuld
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.