bijwonen

Dutch

Etymology

From bij +‎ wonen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈbɛi̯ʋoːnə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: bij‧wo‧nen

Verb

bijwonen

  1. (transitive) to attend

Conjugation

Conjugation of bijwonen (weak, separable)
infinitive bijwonen
past singular woonde bij
past participle bijgewoond
infinitive bijwonen
gerund bijwonen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular woon bij woonde bij bijwoon bijwoonde
2nd person sing. (jij) woont bij, woon bij2 woonde bij bijwoont bijwoonde
2nd person sing. (u) woont bij woonde bij bijwoont bijwoonde
2nd person sing. (gij) woont bij woonde bij bijwoont bijwoonde
3rd person singular woont bij woonde bij bijwoont bijwoonde
plural wonen bij woonden bij bijwonen bijwoonden
subjunctive sing.1 wone bij woonde bij bijwone bijwoonde
subjunctive plur.1 wonen bij woonden bij bijwonen bijwoonden
imperative sing. woon bij
imperative plur.1 woont bij
participles bijwonend bijgewoond
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.