bilingwalny

Polish

Etymology

Adapted borrowing of English bilingual +‎ -ny.[1] By surface analysis, bilingwizm +‎ -alny. First attested in 1968.[2][3]

Pronunciation

  • IPA(key): /bi.liŋˈɡval.nɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -alnɘ
  • Syllabification: bi‧lin‧gwal‧ny

Adjective

bilingwalny (not comparable, no derived adverb)

  1. bilingual (speaking two languages)
    Synonym: dwujęzyczny

Declension

Declension of bilingwalny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative bilingwalny bilingwalna bilingwalne bilingwalni bilingwalne
genitive bilingwalnego bilingwalnej bilingwalnego bilingwalnych
dative bilingwalnemu bilingwalnej bilingwalnemu bilingwalnym
accusative bilingwalnego bilingwalny bilingwalną bilingwalne bilingwalnych bilingwalne
instrumental bilingwalnym bilingwalną bilingwalnym bilingwalnymi
locative bilingwalnym bilingwalnej bilingwalnym bilingwalnych
nouns

References

  1. ^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “bilingwalny”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
  2. ^ Edward Balcerzan (1968) Styl i poetyka twórczości dwujęzycznej Brunona Jasieńskiego: z zagadnień teorii przekładu‎[1] (in Polish), page 218
  3. ^ bilingwalny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.