bilokacja

See also: bilokacją

Polish

Etymology

From bi- +‎ lokacja. First attested in 1871.[1][2]

Pronunciation

  • IPA(key): /bi.lɔˈka.t͡sja/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -at͡sja
  • Syllabification: bi‧lo‧ka‧cja

Noun

bilokacja f

  1. bilocation
    dar bilokacji ― the gift of bilocation
    zdolność bilokacji ― the ability of bilocation

Declension

Declension of bilokacja
singular
nominative bilokacja
genitive bilokacji
dative bilokacji
accusative bilokację
instrumental bilokacją
locative bilokacji
vocative bilokacjo

Derived terms

adjective

References

  1. ^ Kaliszanin Gazeta miasta Kalisza i jego okolic R. 2‎[1], number 85, 1871, page 339
  2. ^ bilokacja in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

  • bilokacja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • bilokacja in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.