bilokacyjny

Polish

Etymology

From bilokacja +‎ -ny. First attested in 1990.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /bi.lɔ.kaˈt͡sɘj.nɘ/
  • Rhymes: -ɘjnɘ
  • Syllabification: bi‧lo‧ka‧cyj‧ny

Adjective

bilokacyjny (not comparable, no derived adverb)

  1. (relational, uncommon) bilocational

Declension

Declension of bilokacyjny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative bilokacyjny bilokacyjna bilokacyjne bilokacyjni bilokacyjne
genitive bilokacyjnego bilokacyjnej bilokacyjnego bilokacyjnych
dative bilokacyjnemu bilokacyjnej bilokacyjnemu bilokacyjnym
accusative bilokacyjnego bilokacyjny bilokacyjną bilokacyjne bilokacyjnych bilokacyjne
instrumental bilokacyjnym bilokacyjną bilokacyjnym bilokacyjnymi
locative bilokacyjnym bilokacyjnej bilokacyjnym bilokacyjnych
nouns

References

  1. ^ bilokacyjny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

  • bilokacyjny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • bilokacyjny in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.