bimaculatus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [bɪ.ma.kʊˈɫaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [bi.ma.kuˈlaː.t̪us]
Adjective
bimaculātus (feminine bimaculāta, neuter bimaculātum); first/second-declension adjective
Usage notes
- Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | bimaculātus | bimaculāta | bimaculātum | bimaculātī | bimaculātae | bimaculāta | |
| genitive | bimaculātī | bimaculātae | bimaculātī | bimaculātōrum | bimaculātārum | bimaculātōrum | |
| dative | bimaculātō | bimaculātae | bimaculātō | bimaculātīs | |||
| accusative | bimaculātum | bimaculātam | bimaculātum | bimaculātōs | bimaculātās | bimaculāta | |
| ablative | bimaculātō | bimaculātā | bimaculātō | bimaculātīs | |||
| vocative | bimaculāte | bimaculāta | bimaculātum | bimaculātī | bimaculātae | bimaculāta | |