bimaculatus

Latin

Etymology

From bi- +‎ maculatus.

Pronunciation

Adjective

bimaculātus (feminine bimaculāta, neuter bimaculātum); first/second-declension adjective

  1. (New Latin) two-spotted

Usage notes

  • Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative bimaculātus bimaculāta bimaculātum bimaculātī bimaculātae bimaculāta
genitive bimaculātī bimaculātae bimaculātī bimaculātōrum bimaculātārum bimaculātōrum
dative bimaculātō bimaculātae bimaculātō bimaculātīs
accusative bimaculātum bimaculātam bimaculātum bimaculātōs bimaculātās bimaculāta
ablative bimaculātō bimaculātā bimaculātō bimaculātīs
vocative bimaculāte bimaculāta bimaculātum bimaculātī bimaculātae bimaculāta