bjǫrk
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *berkō.
Noun
bjǫrk f (genitive bjarkar)
Declension
| feminine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | bjǫrk | bjǫrkin | bjarkar | bjarkarnar |
| accusative | bjǫrk | bjǫrkina | bjarkar | bjarkarnar |
| dative | bjǫrk | bjǫrkinni | bjǫrkum | bjǫrkunum |
| genitive | bjarkar | bjarkarinnar | bjarka | bjarkanna |
Related terms
Descendants
- Icelandic: björk
- Faroese: bjørk
- Norwegian: bjørk; (dialectal) bjerk (< bjarkar), børk
- Elfdalian: byörk
- Old Swedish: biork
- Swedish: björk
- Old Danish: birk, *biork
- Danish: birk
- Gutnish: bjärk
- Scanian: birk
Further reading
- Zoëga, Geir T. (1910) “björk”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 56; also available at the Internet Archive