blasphemandus
Latin
Etymology
Future passive participle of blasphēmō
Participle
blasphēmandus (feminine blasphēmanda, neuter blasphēmandum); first/second-declension participle
- which is to be blasphemed
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | blasphēmandus | blasphēmanda | blasphēmandum | blasphēmandī | blasphēmandae | blasphēmanda | |
| genitive | blasphēmandī | blasphēmandae | blasphēmandī | blasphēmandōrum | blasphēmandārum | blasphēmandōrum | |
| dative | blasphēmandō | blasphēmandae | blasphēmandō | blasphēmandīs | |||
| accusative | blasphēmandum | blasphēmandam | blasphēmandum | blasphēmandōs | blasphēmandās | blasphēmanda | |
| ablative | blasphēmandō | blasphēmandā | blasphēmandō | blasphēmandīs | |||
| vocative | blasphēmande | blasphēmanda | blasphēmandum | blasphēmandī | blasphēmandae | blasphēmanda | |