blikka

Icelandic

Verb

blikka (weak verb, third-person singular past indicative blikkaði, supine blikkað)

  1. to blink

Conjugation

blikka – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur blikka
supine sagnbót blikkað
present participle
blikkandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég blikka blikkaði blikki blikkaði
þú blikkar blikkaðir blikkir blikkaðir
hann, hún, það blikkar blikkaði blikki blikkaði
plural við blikkum blikkuðum blikkum blikkuðum
þið blikkið blikkuðuð blikkið blikkuðuð
þeir, þær, þau blikka blikkuðu blikki blikkuðu
imperative boðháttur
singular þú blikka (þú), blikkaðu
plural þið blikkið (þið), blikkiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
blikkaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
blikkaður blikkuð blikkað blikkaðir blikkaðar blikkuð
accusative
(þolfall)
blikkaðan blikkaða blikkað blikkaða blikkaðar blikkuð
dative
(þágufall)
blikkuðum blikkaðri blikkuðu blikkuðum blikkuðum blikkuðum
genitive
(eignarfall)
blikkaðs blikkaðrar blikkaðs blikkaðra blikkaðra blikkaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
blikkaði blikkaða blikkaða blikkuðu blikkuðu blikkuðu
accusative
(þolfall)
blikkaða blikkuðu blikkaða blikkuðu blikkuðu blikkuðu
dative
(þágufall)
blikkaða blikkuðu blikkaða blikkuðu blikkuðu blikkuðu
genitive
(eignarfall)
blikkaða blikkuðu blikkaða blikkuðu blikkuðu blikkuðu

Further reading

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Noun

blikka n

  1. definite plural of blikk

Norwegian Nynorsk

Noun

blikka n

  1. definite plural of blikk