blindstaren

Dutch

Etymology

From blind +‎ staren.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈblɪntˌstaːrə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: blind‧sta‧ren

Verb

blindstaren

  1. (reflexive) to focus blindly, to pay too much attention to something and ignore bigger picture
    We moeten ons niet blindstaren op incidenten.
    We should not focus blindly on incidents.

Conjugation

Conjugation of blindstaren (weak, separable)
infinitive blindstaren
past singular staarde blind
past participle blindgestaard
infinitive blindstaren
gerund blindstaren n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular staar blind staarde blind blindstaar blindstaarde
2nd person sing. (jij) staart blind, staar blind2 staarde blind blindstaart blindstaarde
2nd person sing. (u) staart blind staarde blind blindstaart blindstaarde
2nd person sing. (gij) staart blind staarde blind blindstaart blindstaarde
3rd person singular staart blind staarde blind blindstaart blindstaarde
plural staren blind staarden blind blindstaren blindstaarden
subjunctive sing.1 stare blind staarde blind blindstare blindstaarde
subjunctive plur.1 staren blind staarden blind blindstaren blindstaarden
imperative sing. staar blind
imperative plur.1 staart blind
participles blindstarend blindgestaard
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.