blondyn

Polish

Etymology

Borrowed from French blondin. First attested in 1778.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈblɔn.dɘn/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔndɘn
  • Syllabification: blon‧dyn

Noun

blondyn m pers (female equivalent blondynka, diminutive blondynek)

  1. blond
    Synonym: (colloquial) blondas
    wysoki blondyn ― a tall blond
    przystojny blondyn ― a handsome blond
    niebieskooki blondyn ― a blue-eyed blond
    ciemny blondyn ― a dark blond
    jasny blondyn ― a light blond
    mieć słabość do blondynów ― to have a weakness for blonds

Declension

Declension of blondyn
singular plural
nominative blondyn blondyni/blondyny (deprecative)
genitive blondyna blondynów
dative blondynowi blondynom
accusative blondyna blondynów
instrumental blondynem blondynami
locative blondynie blondynach
vocative blondynie blondyni
adjectives
nouns

References

  1. ^ Gazeta Warszawska‎[1], number 88, 1778

Further reading

  • blondyn in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • blondyn in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.