bluźnierz

Old Polish

Etymology

From bluźnić +‎ -erz. First attested in c. 1500.

Pronunciation

  • IPA(key): (10th–15th CE) /blʲuʑɲɛːr̝/
  • IPA(key): (15th CE) /blʲuʑɲer̝/

Noun

bluźnierz m animacy unattested

  1. (hapax legomenon, religion, attested in Greater Poland) blasphemer
    Synonym: urągacz
    • 1908 [c. 1500], Bolesław Erzepki, editor, Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490[1], Lubiń, page 4:
      Blvsnyerz blasphemus
      [Bluźnierz blasphemus]
    • c. 1500, Wokabularz lubiński, Lubiń: inkunabuł Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie, sygn. Inc. 78d., page 19v:
      Blasphemus ein schelter oder spotter blvsnyerz
      [Blasphemus ein schelter oder spotter bluźnierz]
adjective
  • bluźny

Descendants

  • Middle Polish: bluźnierz, bluźnirz (Middle Polish)

References

Polish

Alternative forms

Etymology

Inherited from Old Polish bluźnierz. By surface analysis, bluźnić +‎ -erz.

Pronunciation

  • (Middle Polish) IPA(key): (16th c.) /ˈbluʑ.ɲer̝/, (17th–18th c.) /ˈbluʑ.ɲeʂ/

Noun

bluźnierz m pers (female equivalent bluźnierka)

  1. (Middle Polish, religion) synonym of bluźnierca
  2. (Middle Polish) badmouther (person who opposes someone or something in a non-religious contexy, insulting, slandering)

Declension

References