bluzgnąć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *bľuzgnǫti. By surface analysis, bluzgać +‎ -nąć.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈbluzɡ.nɔɲt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -uzɡnɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: bluzg‧nąć

Verb

bluzgnąć impf (perfective bluznąć)

  1. (intransitive) alternative form of bluznąć

Conjugation

Conjugation of bluzgnąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive bluzgnąć
future tense 1st bluzgnę bluzgniemy
2nd bluzgniesz bluzgniecie
3rd bluzgnie bluzgną
impersonal bluzgnie się
past tense 1st bluzgnąłem,
-(e)m bluzgnął 		bluzgnęłam,
-(e)m bluzgnęła 		bluzgnęłom,
-(e)m bluzgnęło 		bluzgnęliśmy,
-(e)śmy bluzgnęli 		bluzgnęłyśmy,
-(e)śmy bluzgnęły
2nd bluzgnąłeś,
-(e)ś bluzgnął 		bluzgnęłaś,
-(e)ś bluzgnęła 		bluzgnęłoś,
-(e)ś bluzgnęło 		bluzgnęliście,
-(e)ście bluzgnęli 		bluzgnęłyście,
-(e)ście bluzgnęły
3rd bluzgnął bluzgnęła bluzgnęło bluzgnęli bluzgnęły
impersonal bluzgnięto
conditional 1st bluzgnąłbym,
bym bluzgnął 		bluzgnęłabym,
bym bluzgnęła 		bluzgnęłobym,
bym bluzgnęło 		bluzgnęlibyśmy,
byśmy bluzgnęli 		bluzgnęłybyśmy,
byśmy bluzgnęły
2nd bluzgnąłbyś,
byś bluzgnął 		bluzgnęłabyś,
byś bluzgnęła 		bluzgnęłobyś,
byś bluzgnęło 		bluzgnęlibyście,
byście bluzgnęli 		bluzgnęłybyście,
byście bluzgnęły
3rd bluzgnąłby,
by bluzgnął 		bluzgnęłaby,
by bluzgnęła 		bluzgnęłoby,
by bluzgnęło 		bluzgnęliby,
by bluzgnęli 		bluzgnęłyby,
by bluzgnęły
impersonal bluzgnięto by
imperative 1st niech bluzgnę bluzgnijmy
2nd bluzgnij bluzgnijcie
3rd niech bluzgnie niech bluzgną
anterior adverbial participle bluzgnąwszy
verbal noun bluzgnięcie

Further reading

  • bluzgnąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • bluzgnąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.