bluznąć

Polish

Inherited from Proto-Slavic *bľuzgnǫti. By surface analysis, bluzgać +‎ -nąć.

bluznąć impf (perfective bluzgać)

(intransitive) to spurt, to jet [with instrumental]
Synonyms: chlusnąć, trysnąć

krew bluznęła ― blood spurted
(colloquial, intransitive) to swear, to cuss, to curse (use offensive language) [with instrumental] [with na (+ accustative) ‘at what/whome’]
Synonym: przekląć

bluznąć przekleństwem ― to cuss

bluznąć wyzwiskami ― to cuss with epithets

Conjugation of *bluznąć* pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		bluznąć
future tense	1^st	bluznę			bluźniemy
	2^nd	bluźniesz			bluźniecie
	3^rd	bluźnie			bluzną
	impersonal	bluźnie się
past tense	1^st	bluznąłem, -(e)m bluznął	bluznęłam, -(e)m bluznęła	bluznęłom, -(e)m bluznęło	bluznęliśmy, -(e)śmy bluznęli	bluznęłyśmy, -(e)śmy bluznęły
	2^nd	bluznąłeś, -(e)ś bluznął	bluznęłaś, -(e)ś bluznęła	bluznęłoś, -(e)ś bluznęło	bluznęliście, -(e)ście bluznęli	bluznęłyście, -(e)ście bluznęły
	3^rd	bluznął	bluznęła	bluznęło	bluznęli	bluznęły
	impersonal	bluźnięto
conditional	1^st	bluznąłbym, bym bluznął	bluznęłabym, bym bluznęła	bluznęłobym, bym bluznęło	bluznęlibyśmy, byśmy bluznęli	bluznęłybyśmy, byśmy bluznęły
	2^nd	bluznąłbyś, byś bluznął	bluznęłabyś, byś bluznęła	bluznęłobyś, byś bluznęło	bluznęlibyście, byście bluznęli	bluznęłybyście, byście bluznęły
	3^rd	bluznąłby, by bluznął	bluznęłaby, by bluznęła	bluznęłoby, by bluznęło	bluznęliby, by bluznęli	bluznęłyby, by bluznęły
	impersonal	bluźnięto by
imperative	1^st	niech bluznę			bluźnijmy
	2^nd	bluźnij			bluźnijcie
	3^rd	niech bluźnie			niech bluzną
anterior adverbial participle		bluznąwszy
verbal noun		bluźnięcie

noun