bodzenie

Old Polish

Etymology

From bóść +‎ -enie. First attested in c. 1500.

Pronunciation

  • IPA(key): (10th–15th CE) /bɔd͡zʲɛɲɛː/
  • IPA(key): (15th CE) /bɔd͡zʲɛɲe/

Noun

bodzenie n

  1. (hapax legomenon, attested in Greater Poland) stitch; colic (type of physical ailment)
    • 1908 [c. 1500], Bolesław Erzepki, editor, Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490[1], Lubiń, page 4:
      Kloczye, bodzenye compunctio et molestia
      [Kłocie, bodzenie compunctio et molestia]
    • c. 1500, Wokabularz lubiński, Lubiń: inkunabuł Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie, sygn. Inc. 78d., page 130v:
      Stimulus id est aculeus compunctio et molestia osczyen kloczye bodzenye
      [Stimulus id est aculeus compunctio et molestia osczyen kłocie bodzenie]

Descendants

  • Polish: bodzenie

References

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish bodzenie. By surface analysis, bóść +‎ -enie.

Pronunciation

 
  • IPA(key): /bɔˈd͡zɛ.ɲɛ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛ
  • Syllabification: bo‧dze‧nie

Noun

bodzenie n

  1. verbal noun of bóść

Declension

Further reading