boekstaven

Dutch

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈbukˌstaː.və(n)/
  • Hyphenation: boek‧sta‧ven

Etymology 1

From boekstaaf.

Verb

boekstaven

  1. (transitive) to write down, to commit to paper
  2. (obsolete) to spell
Conjugation
Conjugation of boekstaven (weak)
infinitive boekstaven
past singular boekstaafde
past participle geboekstaafd
infinitive boekstaven
gerund boekstaven n
present tense past tense
1st person singular boekstaaf boekstaafde
2nd person sing. (jij) boekstaaft, boekstaaf2 boekstaafde
2nd person sing. (u) boekstaaft boekstaafde
2nd person sing. (gij) boekstaaft boekstaafde
3rd person singular boekstaaft boekstaafde
plural boekstaven boekstaafden
subjunctive sing.1 boekstave boekstaafde
subjunctive plur.1 boekstaven boekstaafden
imperative sing. boekstaaf
imperative plur.1 boekstaaft
participles boekstavend geboekstaafd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

boekstaven

  1. plural of boekstaaf
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.