bonitate

Interlingua

Noun

bonitate (uncountable)

  1. goodness

Latin

Noun

bonitāte

  1. ablative singular of bonitās

Romanian

Etymology

Borrowed from German Bonität. Equivalent to bon +‎ -itate.

Noun

bonitate f (plural bonități)

  1. creditworthiness
    Synonyms: solvabilitate, solvență

Declension

Declension of bonitate
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative bonitate bonitatea bonități bonitățile
genitive-dative bonități bonității bonități bonităților
vocative bonitate, bonitateo bonităților