borduren

Dutch

Etymology

From borduur +‎ -en.

Pronunciation

  • IPA(key): /bɔrˈdyrə(n)/, [bɔrˈdyːrə(n)]
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: bor‧du‧ren
  • Rhymes: -yrən

Verb

borduren

  1. (transitive) to embroider
  2. (transitive) to elaborate, to detail further

Conjugation

Conjugation of borduren (weak)
infinitive borduren
past singular borduurde
past participle geborduurd
infinitive borduren
gerund borduren n
present tense past tense
1st person singular borduur borduurde
2nd person sing. (jij) borduurt, borduur2 borduurde
2nd person sing. (u) borduurt borduurde
2nd person sing. (gij) borduurt borduurde
3rd person singular borduurt borduurde
plural borduren borduurden
subjunctive sing.1 bordure borduurde
subjunctive plur.1 borduren borduurden
imperative sing. borduur
imperative plur.1 borduurt
participles bordurend geborduurd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Descendants

  • Negerhollands: bordier
  • → Caribbean Javanese: bludir, mbludir
  • → Papiamentu: borduur (dated)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.