brandur
See also: Brandur
Faroese
Etymology
From Old Norse brandr, from Proto-Germanic *brandaz.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈbrandʊr]
Noun
brandur m (genitive singular brands, plural brandar)
- ember
- illur brandur liggur longst á eldi(num) ― evil weeds are growing apace; a bad penny always turns up.
- a sword
- a boy of spirit, a brave boy
Declension
| m6 | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | brandur | brandurin | brandar | brandarnir |
| accusative | brand | brandin | brandar | brandarnar |
| dative | brandi | brandinum | brandum | brandunum |
| genitive | brands | brandsins | branda | brandanna |
| m7 | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | brandur | brandurin | brandar | brandarnir |
| accusative | brand | brandin | brandar | brandarnar |
| dative | brandi | brandinum | brondum | brondunum |
| genitive | brands | brandsins | branda | brandanna |
Derived terms
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈprantʏr/
- Rhymes: -antʏr
Noun
brandur m (genitive singular brands, nominative plural brandar)