brekka

See also: Brekka

Faroese

Etymology

From Old Norse brekka, from Proto-Germanic *brinkaz.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈpɾɛʰkːa/
    Rhymes: -ɛʰkːa

Noun

brekka f (genitive singular brekku, plural brekkur)

  1. slope, hillside, acclivity

Declension

f1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative brekka brekkan brekkur brekkurnar
accusative brekku brekkuna brekkur brekkurnar
dative brekku brekkuni brekkum brekkunum
genitive brekku brekkunnar brekka brekkanna

Derived terms

  • kavabrekka
  • mótbrekka

See also

Icelandic

Etymology

From Old Norse brekka, from Proto-Germanic *brinkaz.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈprɛhka/
    Rhymes: -ɛhka

Noun

brekka f (genitive singular brekku, nominative plural brekkur)

  1. slope, hillside
    Synonym: hlíð

Declension

Declension of brekka (feminine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative brekka brekkan brekkur brekkurnar
accusative brekku brekkuna brekkur brekkurnar
dative brekku brekkunni brekkum brekkunum
genitive brekku brekkunnar brekkna brekknanna

Derived terms

Old Norse

Alternative forms

  • *brenka

Etymology

From Proto-Germanic *brinkǭ, a variant of *brinkaz.

Noun

brekka f (genitive brekku, plural brekkur)

  1. slope

Declension

Declension of brekka (weak ōn-stem)
feminine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative brekka brekkan brekkur brekkurnar
accusative brekku brekkuna brekkur brekkurnar
dative brekku brekkunni brekkum brekkunum
genitive brekku brekkunnar brekkna brekknanna

Derived terms

  • brekkubrún
  • brekkumegin
  • brekkumunr

Descendants

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “brekka”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 68; also available at the Internet Archive