breviloquentia
Latin
Etymology
From breviloquēns (“short, concise in speaking”) + -ia.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [brɛ.wɪ.ɫɔˈkʷɛn.ti.a]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [bre.vi.loˈkʷɛn.t̪͡s̪i.a]
Noun
breviloquentia f (genitive breviloquentiae); first declension
- brevity, conciseness (of speech)
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | breviloquentia | breviloquentiae |
| genitive | breviloquentiae | breviloquentiārum |
| dative | breviloquentiae | breviloquentiīs |
| accusative | breviloquentiam | breviloquentiās |
| ablative | breviloquentiā | breviloquentiīs |
| vocative | breviloquentia | breviloquentiae |
Related terms
References
- “breviloquentia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- breviloquentia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.