Czech
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *brękati.
Of onomatopoeic origin. Compare brnět, břinkat.
Pronunciation
Verb
brnkat pf (imperfective brnknout)
- to pluck, to thrum, to strum
- brnkat na kytaru ― to strum the guitar
Conjugation
Conjugation of brnkat
| infinitive
|
brnkat, brnkati
|
active adjective
|
brnkající
|
| verbal noun
|
brnkání
|
passive adjective
|
brnkaný
|
| present forms |
indicative |
imperative
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| 1st person
|
brnkám |
brnkáme |
— |
brnkejme
|
| 2nd person
|
brnkáš |
brnkáte |
brnkej |
brnkejte
|
| 3rd person
|
brnká |
brnkají |
— |
—
|
The future tense: a combination of a future form of být + infinitive brnkat.
| participles |
past participles |
passive participles
|
|
singular |
plural |
singular |
plural
|
| masculine animate
|
brnkal |
brnkali |
brnkán |
brnkáni
|
| masculine inanimate
|
brnkaly |
brnkány
|
| feminine
|
brnkala |
brnkána
|
| neuter
|
brnkalo |
brnkala |
brnkáno |
brnkána
|
| transgressives
|
present
|
past
|
| masculine singular
|
brnkaje |
—
|
| feminine + neuter singular
|
brnkajíc |
—
|
| plural
|
brnkajíce |
—
|
|
Derived terms
Further reading