brundur

Faroese

Etymology

From Old Norse brundr, cognate with Danish brynde (ardour) and German Brunst (heat, rut; sexual excitement of animals), itself from the Old High German brunst.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈpɾʊntʊɹ/
  • Rhymes: -ʊntʊɹ

Noun

brundur m (genitive singular brunds, plural brundar)

  1. (sheep) breeder

Declension

m6 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative brundur brundurin brundar brundarnir
accusative brund brundin brundar brundarnar
dative brundi brundinum brundum brundunum
genitive brunds brundsins brunda brundanna

Derived terms

  • brundførur
  • brundgeldur
  • brundgjólingur
  • brunding
  • brundlamb
  • brundpengar
  • brundseyður
  • brundstygg
  • brundtíð
  • skotabrundur

Icelandic

Etymology

From Old Norse brundr, cognate with Danish brynde (ardour) and German Brunst (heat, rut; sexual excitement of animals), itself from the Old High German brunst.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈprʏntʏr/
  • Rhymes: -ʏntʏr

Noun

brundur m (genitive singular brunds, no plural)

  1. sperm

Declension

Declension of brundur (sg-only masculine)
singular
indefinite definite
nominative brundur brundurinn
accusative brund brundinn
dative brundi brundinum
genitive brunds brundsins

Derived terms

  • brundhrútaefni
  • brundhrútsket
  • brundhrútur
  • brundlykt
  • brundtíð
  • brundtími
  • nautsbrundur

See also