bryknąć

Polish

From brykać +‎ -nąć.

bryknąć pf (imperfective brykać)

(intransitive, colloquial) to caper, to cavort, to gambol, to frolic, to prance, to romp
Synonyms: poharcować, pohasać
(intransitive, colloquial) to flee, to run away
Synonym: uciec

Conjugation of *bryknąć* pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		bryknąć
future tense	1^st	bryknę			brykniemy
	2^nd	brykniesz			brykniecie
	3^rd	bryknie			brykną
	impersonal	bryknie się
past tense	1^st	bryknąłem, -(e)m bryknął	bryknęłam, -(e)m bryknęła	bryknęłom, -(e)m bryknęło	bryknęliśmy, -(e)śmy bryknęli	bryknęłyśmy, -(e)śmy bryknęły
	2^nd	bryknąłeś, -(e)ś bryknął	bryknęłaś, -(e)ś bryknęła	bryknęłoś, -(e)ś bryknęło	bryknęliście, -(e)ście bryknęli	bryknęłyście, -(e)ście bryknęły
	3^rd	bryknął	bryknęła	bryknęło	bryknęli	bryknęły
	impersonal	bryknięto
conditional	1^st	bryknąłbym, bym bryknął	bryknęłabym, bym bryknęła	bryknęłobym, bym bryknęło	bryknęlibyśmy, byśmy bryknęli	bryknęłybyśmy, byśmy bryknęły
	2^nd	bryknąłbyś, byś bryknął	bryknęłabyś, byś bryknęła	bryknęłobyś, byś bryknęło	bryknęlibyście, byście bryknęli	bryknęłybyście, byście bryknęły
	3^rd	bryknąłby, by bryknął	bryknęłaby, by bryknęła	bryknęłoby, by bryknęło	bryknęliby, by bryknęli	bryknęłyby, by bryknęły
	impersonal	bryknięto by
imperative	1^st	niech bryknę			bryknijmy
	2^nd	bryknij			bryknijcie
	3^rd	niech bryknie			niech brykną
anterior adverbial participle		bryknąwszy
verbal noun		bryknięcie