bubulinus
Latin
Etymology
From būbulus (“of or pertaining to cattle”) + -īnus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [buː.bʊˈliː.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [bu.buˈliː.nus]
Adjective
būbulīnus (feminine būbulīna, neuter būbulīnum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | būbulīnus | būbulīna | būbulīnum | būbulīnī | būbulīnae | būbulīna | |
genitive | būbulīnī | būbulīnae | būbulīnī | būbulīnōrum | būbulīnārum | būbulīnōrum | |
dative | būbulīnō | būbulīnae | būbulīnō | būbulīnīs | |||
accusative | būbulīnum | būbulīnam | būbulīnum | būbulīnōs | būbulīnās | būbulīna | |
ablative | būbulīnō | būbulīnā | būbulīnō | būbulīnīs | |||
vocative | būbulīne | būbulīna | būbulīnum | būbulīnī | būbulīnae | būbulīna |
Synonyms
Related terms
References
- “bubulinus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- bubulinus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.