bumperkleven
Dutch
Etymology
From bumper (“bumper”) + kleven (“to stick”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbʏm.pərˌkleː.və(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: bum‧per‧kle‧ven
Verb
bumperkleven
Conjugation
| Conjugation of bumperkleven (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bumperkleven | |||
| past singular | bumperkleefde | |||
| past participle | gebumperkleefd | |||
| infinitive | bumperkleven | |||
| gerund | bumperkleven n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | bumperkleef | bumperkleefde | ||
| 2nd person sing. (jij) | bumperkleeft, bumperkleef2 | bumperkleefde | ||
| 2nd person sing. (u) | bumperkleeft | bumperkleefde | ||
| 2nd person sing. (gij) | bumperkleeft | bumperkleefde | ||
| 3rd person singular | bumperkleeft | bumperkleefde | ||
| plural | bumperkleven | bumperkleefden | ||
| subjunctive sing.1 | bumperkleve | bumperkleefde | ||
| subjunctive plur.1 | bumperkleven | bumperkleefden | ||
| imperative sing. | bumperkleef | |||
| imperative plur.1 | bumperkleeft | |||
| participles | bumperklevend | gebumperkleefd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||