buntowniczka

See also: buntowniczką

Polish

Etymology

From buntownik +‎ -ka.

Pronunciation

  • IPA(key): /bun.tɔvˈɲit͡ʂ.ka/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -it͡ʂka
  • Syllabification: bun‧tow‧nicz‧ka

Noun

buntowniczka f (male equivalent buntownik)

  1. female equivalent of buntownik (“rebel, rogue”)

Declension

Declension of buntowniczka
singular plural
nominative buntowniczka buntowniczki
genitive buntowniczki buntowniczek
dative buntowniczce buntowniczkom
accusative buntowniczkę buntowniczki
instrumental buntowniczką buntowniczkami
locative buntowniczce buntowniczkach
vocative buntowniczko buntowniczki
adjective
adverb
nouns
verbs

Further reading

  • buntowniczka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • buntowniczka in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.