burts

See also: Burts

Latvian

Etymology

Originally the masculine past participle of the verb burt (to conjure magic) (q.v.). Just as burt originally meant “to carve (marks, on a tree),” burts was originally “mark(s) carved on a tree.” Cognates include Lithuanian bùrtas (lot, (pl.) sorcery).[1]

Pronunciation

  • IPA(key): [būrts]
  • Audio:(file)

Noun

burts m (1st declension)

  1. letter (graphic symbol that represents a sound in a language)
    lielais burtsuppercase, capital letter
    mazais burtslowercase letter
    rakstīts, drukāts burts(hand)written, printed letter
    latīņu, gotu, grieķu burtiLatin, Gothic, Greek letters
  2. (typography) type, font (typesetting printing unit; syn. burtstabiņš, litera)
    metāla, koka burtimetal, wooden letters, types
    burtu garnitūrasfont suites
    burtu liešanatype foundry

Declension

Declension of burts (1st declension)
singular plural
nominative burts burti
genitive burta burtu
dative burtam burtiem
accusative burtu burtus
instrumental burtu burtiem
locative burtā burtos
vocative burt burti

Derived terms

See also

  • Appendix:Latvian alphabet

Participle

burts (definite burtais)

  1. indefinite past passive participle of burt

Declension

Indefinite declension (nenoteiktā galotne) of burts
masculine (vīriešu dzimte) feminine (sieviešu dzimte)
singular plural singular plural
nominative burts burti burta burtas
genitive burta burtu burtas burtu
dative burtam burtiem burtai burtām
accusative burtu burtus burtu burtas
instrumental burtu burtiem burtu burtām
locative burtā burtos burtā burtās
vocative

References

  1. ^ Karulis, Konstantīns (1992) “burts”, in Latviešu Etimoloģijas Vārdnīca [Latvian Etymological Dictionary]‎[1] (in Latvian), Rīga: AVOTS, →ISBN