câinime

Romanian

Etymology

From câine +‎ -ime.

Noun

câinime f (uncountable)

  1. dogkind

Declension

Declension of câinime
singular only indefinite definite
nominative-accusative câinime câinimea
genitive-dative câinimi câinimii
vocative câinime, câinimeo

References

  • câinime in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN