cac
Translingual
Symbol
cac
See also
- Wiktionary’s coverage of Chuj terms
Albanian
Etymology
Version of eci (“to walk, step, go”). Used by adults when speaking to toddlers while teaching them how to walk.
Pronunciation
- IPA(key): /t͡sat͡s/
Verb
cac (aorist caca, participle cacur)
- (transitive, intransitive, colloquial) to walk slowly
- (transitive, intransitive, colloquial) to learn (how) to walk
- Synonym: përkëmb
Conjugation
Show compound tenses:
participle | cacur | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
gerund | duke cacur | ||||||
infinitive | për të cacur | ||||||
singular | plural | ||||||
1st pers. | 2nd pers. | 3rd pers. | 1st pers. | 2nd pers. | 3rd pers. | ||
indicative | present | cac | cac | cac | cacim | cacni | cacin |
imperfect | cacja | cacje | cacte | cacnim | cacnit | cacnin | |
aorist | caca | cace | caci | cacëm | cacët | cacën | |
perfect | kam cacur | ke cacur | ka cacur | kemi cacur | keni cacur | kanë cacur | |
past perfect | kisha cacur | kishe cacur | kishte cacur | kishim cacur | kishit cacur | kishin cacur | |
aorist II | pata cacur | pate cacur | pati cacur | patëm cacur | patët cacur | patën cacur | |
future1 | do të cac | do të cacësh | do të cacë | do të cacim | do të cacni | do të cacin | |
future perfect2 | do të kem cacur | do të kesh cacur | do të ketë cacur | do të kemi cacur | do të keni cacur | do të kenë cacur | |
subjunctive | present | të cac | të cacësh | të cacë | të cacim | të cacni | të cacin |
imperfect | të cacja | të cacje | të cacte | të cacnim | të cacnit | të cacnin | |
perfect | të kem cacur | të kesh cacur | të ketë cacur | të kemi cacur | të keni cacur | të kenë cacur | |
past perfect | të kisha cacur | të kishe cacur | të kishte cacur | të kishim cacur | të kishit cacur | të kishin cacur | |
conditional1, 2 | imperfect | do të cacja | do të cacje | do të cacte | do të cacnim | do të cacnit | do të cacnin |
past perfect | do të kisha cacur | do të kishe cacur | do të kishte cacur | do të kishim cacur | do të kishit cacur | do të kishin cacur | |
optative | present | cacsha | cacsh | cactë | cacshim | cacshi | cacshin |
perfect | paça cacur | paç cacur | pastë cacur | paçim cacur | paçit cacur | paçin cacur | |
admirative | present | cackam | cacke | cacka | cackemi | cackeni | cackan |
imperfect | cackësha | cackëshe | cackësh | cackëshim | cackëshit | cackëshin | |
perfect | paskam cacur | paske cacur | paska cacur | paskemi cacur | paskeni cacur | paskan cacur | |
past perfect | paskësha cacur | paskëshe cacur | paskësh cacur | paskëshim cacur | paskëshit cacur | paskëshin cacur | |
imperative | present | — | cac | — | — | cacni | — |
1) indicative future identical with conditional present 2) indicative future perfect identical with conditional perfect |
Derived terms
Related terms
Further reading
- “cac”, in FGJSH: Fjalor i gjuhës shqipe [Dictionary of the Albanian language] (in Albanian), 2006
- FGJSSH: Fjalor i gjuhës së sotme shqipe [Dictionary of the modern Albanian language][1], 1980
Aromanian
Alternative forms
Etymology
From Latin cacō. Compare Romanian căca, cac.
Verb
cac first-singular present indicative (past participle cãcatã or cãcate)
- (vulgar, reflexive) to shit
Related terms
- cãcari / cãcare
- cãcat
Irish
Pronunciation
Etymology 1
From Middle Irish and Old Irish cacc (“dung, excrement”),[4] from Proto-Celtic *kakkā.
Noun
cac m (genitive singular caca, nominative plural cacanna)
Declension
|
Derived terms
- cac iarainn m (“bog iron ore”)
Related terms
- cacamas m (“refuse”)
Interjection
cac!
Etymology 2
From Middle Irish caccaid (“to excrete”, verb), from cacc (“dung, excrement”).[5]
Verb
cac (present analytic cacann, future analytic cacfaidh, verbal noun cac, past participle cactha)
Conjugation
verbal noun | cac | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
past participle | cactha | |||||||
tense | singular | plural | relative | autonomous | ||||
first | second | third | first | second | third | |||
indicative | ||||||||
present | cacaim | cacann tú; cacair† |
cacann sé, sí | cacaimid | cacann sibh | cacann siad; cacaid† |
a chacann; a chacas / a gcacann* |
cactar |
past | chac mé; chacas | chac tú; chacais | chac sé, sí | chacamar; chac muid | chac sibh; chacabhair | chac siad; chacadar | a chac / ar chac* |
cacadh |
past habitual | chacainn / gcacainn‡‡ | chactá / gcactᇇ | chacadh sé, sí / gcacadh sé, s퇇 | chacaimis; chacadh muid / gcacaimis‡‡; gcacadh muid‡‡ | chacadh sibh / gcacadh sibh‡‡ | chacaidís; chacadh siad / gcacaidís‡‡; gcacadh siad‡‡ | a chacadh / a gcacadh* |
chactaí / gcacta퇇 |
future | cacfaidh mé; cacfad |
cacfaidh tú; cacfair† |
cacfaidh sé, sí | cacfaimid; cacfaidh muid |
cacfaidh sibh | cacfaidh siad; cacfaid† |
a chacfaidh; a chacfas / a gcacfaidh* |
cacfar |
conditional | chacfainn / gcacfainn‡‡ | chacfá / gcacfᇇ | chacfadh sé, sí / gcacfadh sé, s퇇 | chacfaimis; chacfadh muid / gcacfaimis‡‡; gcacfadh muid‡‡ | chacfadh sibh / gcacfadh sibh‡‡ | chacfaidís; chacfadh siad / gcacfaidís‡‡; gcacfadh siad‡‡ | a chacfadh / a gcacfadh* |
chacfaí / gcacfa퇇 |
subjunctive | ||||||||
present | go gcaca mé; go gcacad† |
go gcaca tú; go gcacair† |
go gcaca sé, sí | go gcacaimid; go gcaca muid |
go gcaca sibh | go gcaca siad; go gcacaid† |
— | go gcactar |
past | dá gcacainn | dá gcactá | dá gcacadh sé, sí | dá gcacaimis; dá gcacadh muid |
dá gcacadh sibh | dá gcacaidís; dá gcacadh siad |
— | dá gcactaí |
imperative | ||||||||
– | cacaim | cac | cacadh sé, sí | cacaimis | cacaigí; cacaidh† |
cacaidís | — | cactar |
* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis
Mutation
radical | lenition | eclipsis |
---|---|---|
cac | chac | gcac |
Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.
References
- ^ Ó Sé, Diarmuid (2000) Gaeilge Chorca Dhuibhne [The Irish of Corkaguiny] (in Irish), Institiúid Teangeolaíochta Éireann [Linguistics Institute of Ireland], →ISBN, section 232, page 110
- ^ Finck, F. N. (1899) Die araner mundart [The Aran Dialect] (in German), Zweiter Band: Wörterbuch [Second volume: Dictionary], Marburg: Elwert’sche Verlagsbuchhandlung, page 146
- ^ Quiggin, E. C. (1906) A Dialect of Donegal, Cambridge University Press, § 411, page 135
- ^ Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “cacc”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language
- ^ Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “caccaid”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language
Further reading
- Ó Dónaill, Niall (1977) “cac”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
K'iche'
Etymology
Likely cognate to Yucatec Maya k’áak’
Noun
cac
- (Classical K'iche') fire
Old English
Etymology
Of uncertain origin. Perhaps derived from *cacian (“to defecate”), from Latin cacō (“I shit”).[1]
Pronunciation
- IPA(key): /kɑk/
Noun
cac m (nominative plural cacas)
Declension
Strong a-stem:
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | cac | cacas |
accusative | cac | cacas |
genitive | caces | caca |
dative | cace | cacum |
Derived terms
- cachūs (“shithouse, latrine”)
Related terms
- *cacian
References
- ^ Douglas Harper (2001–2025) “cack”, in Online Etymology Dictionary.
Further reading
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “CAC”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.
Old Irish
Noun
cac (gender unknown)
- alternative spelling of cacc
Mutation
radical | lenition | nasalization |
---|---|---|
cac | chac | cac pronounced with /ɡ-/ |
Note: Certain mutated forms of some words can never occur in Old Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.
Romanian
Verb
cac
- first-person singular present indicative/subjunctive of căca
Scottish Gaelic
Pronunciation
- IPA(key): /kʰaxk/
Etymology 1
From Middle Irish and Old Irish cacc (“dung, excrement”), from Proto-Celtic *kakkā.
Noun
cac m (genitive singular caca, no plural)
Derived terms
- poll-caca (“cesspool”)
Etymology 2
From Middle Irish caccaid (“excretes”, verb), from cacc (“dung, excrement”). See Etymology 1 above.
Verb
cac (past chac, future cacaidh, verbal noun cac or cacadh, past participle cacte)
Mutation
radical | lenition |
---|---|
cac | chac |
Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Scottish Gaelic.
All possible mutated forms are displayed for convenience.
References
- Edward Dwelly (1911) “cac”, in Faclair Gàidhlig gu Beurla le Dealbhan [The Illustrated Gaelic–English Dictionary][2], 10th edition, Edinburgh: Birlinn Limited, →ISBN
- Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “cacc”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language
- Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “caccaid”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language