cantatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of cantō (sing), frequentative verb formed from cantus (sung), perfect passive participle of canere (sing).

Pronunciation

Participle

cantātus (feminine cantāta, neuter cantātum); first/second-declension participle

  1. sung, having been sung.

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative cantātus cantāta cantātum cantātī cantātae cantāta
genitive cantātī cantātae cantātī cantātōrum cantātārum cantātōrum
dative cantātō cantātae cantātō cantātīs
accusative cantātum cantātam cantātum cantātōs cantātās cantāta
ablative cantātō cantātā cantātō cantātīs
vocative cantāte cantāta cantātum cantātī cantātae cantāta

Descendants

  • English: cant, chant
  • Italian: cantata

References