cantillans
Latin
Etymology
Present participle of cantillō
Participle
cantillāns (genitive cantillantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | cantillāns | cantillantēs | cantillantia | ||
| genitive | cantillantis | cantillantium | |||
| dative | cantillantī | cantillantibus | |||
| accusative | cantillantem | cantillāns | cantillantēs cantillantīs |
cantillantia | |
| ablative | cantillante cantillantī1 |
cantillantibus | |||
| vocative | cantillāns | cantillantēs | cantillantia | ||
1When used purely as an adjective.