carinus
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈka.rɪ.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈkaː.ri.nus]
Adjective
carinus (feminine carina, neuter carinum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | carinus | carina | carinum | carinī | carinae | carina | |
| genitive | carinī | carinae | carinī | carinōrum | carinārum | carinōrum | |
| dative | carinō | carinae | carinō | carinīs | |||
| accusative | carinum | carinam | carinum | carinōs | carinās | carina | |
| ablative | carinō | carinā | carinō | carinīs | |||
| vocative | carine | carina | carinum | carinī | carinae | carina | |
References
- “carinus”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper’s Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers