carminum
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈkar.mɪ.nũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈkar.mi.num]
Etymology 1
Noun
carminum
- genitive plural of carmen
Etymology 2
Back-formation from carmina, the nominative/accusative plural of the third-declension noun carmen.
Noun
carminum n (genitive carminī); second declension
- (New Latin) song, poem
- 1670, Antonius De Arena Provençalis, De Bragardissima Villa de Soleriis. Ad suos compagnones studiantes, qui sunt de persona friantes, bassas Dansas & Branlos practicantes, nouuellos quamplurimos mandat. Nova Novorum Novissima, Sive Poemata Stylo Macaronico., page 155:
- In nuptiis iuris et medicinae doctorum / Omnia sunt plena carminorum.
- (please add an English translation of this quotation)
- 1600s, Cornelius a Lapide, Commentarii in Sacram Scripturam, Tomus X: Acts, James, Epistles of John, the Apocalypse, p 1360: Et Sybilla lib. 6. Carminum:
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | carminum | carmina |
| genitive | carminī | carminōrum |
| dative | carminō | carminīs |
| accusative | carminum | carmina |
| ablative | carminō | carminīs |
| vocative | carminum | carmina |