carnarius
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [karˈnaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [karˈnaː.ri.us]
Adjective
carnārius (feminine carnāria, neuter carnārium); first/second-declension adjective
- (relational) flesh
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | carnārius | carnāria | carnārium | carnāriī | carnāriae | carnāria | |
| genitive | carnāriī | carnāriae | carnāriī | carnāriōrum | carnāriārum | carnāriōrum | |
| dative | carnāriō | carnāriae | carnāriō | carnāriīs | |||
| accusative | carnārium | carnāriam | carnārium | carnāriōs | carnāriās | carnāria | |
| ablative | carnāriō | carnāriā | carnāriō | carnāriīs | |||
| vocative | carnārie | carnāria | carnārium | carnāriī | carnāriae | carnāria | |
Descendants
From an ellipsis of agnus carnārius (“flesh lamb”)
- Asturian: carneru (noun)
- Old Galician-Portuguese: carneiro (noun)
- Spanish: carnero (noun) (see there for further descendants)
Noun
carnārius m (genitive carnāriī or carnārī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | carnārius | carnāriī |
| genitive | carnāriī carnārī1 |
carnāriōrum |
| dative | carnāriō | carnāriīs |
| accusative | carnārium | carnāriōs |
| ablative | carnāriō | carnāriīs |
| vocative | carnārie | carnāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Descendants
- Aromanian: cãrnar
- ⇒ Italian: carnaiolo
References
- “carnarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- carnarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.