carptus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of carpō.
Participle
carptus (feminine carpta, neuter carptum, adverb carptim); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | carptus | carpta | carptum | carptī | carptae | carpta | |
| genitive | carptī | carptae | carptī | carptōrum | carptārum | carptōrum | |
| dative | carptō | carptae | carptō | carptīs | |||
| accusative | carptum | carptam | carptum | carptōs | carptās | carpta | |
| ablative | carptō | carptā | carptō | carptīs | |||
| vocative | carpte | carpta | carptum | carptī | carptae | carpta | |
References
- “carptus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- carptus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.