catulio
Latin
Etymology
From catulus (“whelp”) + -iō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kaˈtʊ.li.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kaˈt̪uː.li.o]
Verb
catuliō (present infinitive catulīre); fourth conjugation, no passive, no perfect or supine stems
Conjugation
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | catuliō | catulīs | catulit | catulīmus | catulītis | catuliunt | ||||||
| imperfect | catuliēbam | catuliēbās | catuliēbat | catuliēbāmus | catuliēbātis | catuliēbant | |||||||
| future | catuliam | catuliēs | catuliet | catuliēmus | catuliētis | catulient | |||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | catuliam | catuliās | catuliat | catuliāmus | catuliātis | catuliant | ||||||
| imperfect | catulīrem | catulīrēs | catulīret | catulīrēmus | catulīrētis | catulīrent | |||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | catulī | — | — | catulīte | — | ||||||
| future | — | catulītō | catulītō | — | catulītōte | catuliuntō | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | catulīre | — | catuliēns | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| catuliendī | catuliendō | catuliendum | catuliendō | — | — | ||||||||
Derived terms
- catulītiō
References
- “catulio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- catulio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.