celans
Latin
Etymology
Present participle of cēlō.
Participle
cēlāns (genitive cēlantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | cēlāns | cēlantēs | cēlantia | ||
| genitive | cēlantis | cēlantium | |||
| dative | cēlantī | cēlantibus | |||
| accusative | cēlantem | cēlāns | cēlantēs cēlantīs |
cēlantia | |
| ablative | cēlante cēlantī1 |
cēlantibus | |||
| vocative | cēlāns | cēlantēs | cēlantia | ||
1When used purely as an adjective.