cenatorius
Latin
Etymology
From cēna (“dinner, supper”) + -tōrius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [keː.naːˈtoː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t͡ʃe.naˈt̪ɔː.ri.us]
Adjective
cēnātōrius (feminine cēnātōria, neuter cēnātōrium); first/second-declension adjective
- of or pertaining to the dinner
- of or pertaining to the table, dining table
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cēnātōrius | cēnātōria | cēnātōrium | cēnātōriī | cēnātōriae | cēnātōria | |
| genitive | cēnātōriī | cēnātōriae | cēnātōriī | cēnātōriōrum | cēnātōriārum | cēnātōriōrum | |
| dative | cēnātōriō | cēnātōriae | cēnātōriō | cēnātōriīs | |||
| accusative | cēnātōrium | cēnātōriam | cēnātōrium | cēnātōriōs | cēnātōriās | cēnātōria | |
| ablative | cēnātōriō | cēnātōriā | cēnātōriō | cēnātōriīs | |||
| vocative | cēnātōrie | cēnātōria | cēnātōrium | cēnātōriī | cēnātōriae | cēnātōria | |
Descendants
- → English: cenatory
References
- “cenatorius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- cenatorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.