centenarius
Latin
Etymology
From centēnus (“hundredfold”) + -ārius (“-ary”, adjective-forming suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɛn.teːˈnaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t͡ʃen̪.t̪eˈnaː.ri.us]
Adjective
centēnārius (feminine centēnāria, neuter centēnārium); first/second-declension adjective
- containing a hundred
- hundredfold
- (of a racehorse) having won a hundred races
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | centēnārius | centēnāria | centēnārium | centēnāriī | centēnāriae | centēnāria | |
| genitive | centēnāriī | centēnāriae | centēnāriī | centēnāriōrum | centēnāriārum | centēnāriōrum | |
| dative | centēnāriō | centēnāriae | centēnāriō | centēnāriīs | |||
| accusative | centēnārium | centēnāriam | centēnārium | centēnāriōs | centēnāriās | centēnāria | |
| ablative | centēnāriō | centēnāriā | centēnāriō | centēnāriīs | |||
| vocative | centēnārie | centēnāria | centēnārium | centēnāriī | centēnāriae | centēnāria | |
Descendants
- Catalan: centenari
- French: centenaire
- Galician: centenario
- Italian: centenario
- Portuguese: centenário
- Romanian: centenar
- Spanish: centenario
- → Byzantine Greek: κεντηνάριον (kentēnárion) (see there for further descendants)
- → English: centenary, centenarian
- → German: Zentner
- → Georgian: ცენტნერი (cenṭneri)
- → Maltese: ċentinarju
- → Vilamovian: cȧnkner
See also
References
- “centenarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "centenarius", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- centenarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.