ceratocarpus
See also: Ceratocarpus
Translingual
Etymology
Borrowed from New Latin ceratocarpus.
Adjective
ceratocarpus m (feminine ceratocarpa, neuter ceratocarpum)
Derived terms
- Begonia ceratocarpa
- Corynabutilon ceratocarpum
- Euphorbia ceratocarpa
- Grevillea ceratocarpa
- Sacoglottis ceratocarpa
- Veronica ceratocarpa
Related terms
- Ceratocarpus
Latin
Etymology
New Latin; from Ancient Greek κέρας, κέρατ- (kéras, kérat-, “horn”) + -o- + Ancient Greek καρπός (karpós, “fruit”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɛ.ra.tɔˈkar.pʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t͡ʃe.ra.t̪oˈkar.pus]
Adjective
ceratocarpus (feminine ceratocarpa, neuter ceratocarpum); first/second-declension adjective
Usage notes
- Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ceratocarpus | ceratocarpa | ceratocarpum | ceratocarpī | ceratocarpae | ceratocarpa | |
| genitive | ceratocarpī | ceratocarpae | ceratocarpī | ceratocarpōrum | ceratocarpārum | ceratocarpōrum | |
| dative | ceratocarpō | ceratocarpae | ceratocarpō | ceratocarpīs | |||
| accusative | ceratocarpum | ceratocarpam | ceratocarpum | ceratocarpōs | ceratocarpās | ceratocarpa | |
| ablative | ceratocarpō | ceratocarpā | ceratocarpō | ceratocarpīs | |||
| vocative | ceratocarpe | ceratocarpa | ceratocarpum | ceratocarpī | ceratocarpae | ceratocarpa | |
Descendants
- → Translingual: ceratocarpus, Ceratocarpus