charkać

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *xъrkati.

Pronunciation

 
  • IPA(key): /ˈxar.kat͡ɕ/
  • Rhymes: -arkat͡ɕ
  • Syllabification: char‧kać

Verb

charkać impf (perfective charknąć)

  1. (intransitive, colloquial) to grunt, to hawk, to cough up
    Synonym: charczeć
  2. (intransitive) synonym of pluć
  3. (reflexive with się, Western Lublin, Eastern Lublin, Lublin Voivodeship, of dogs) synonym of gryźć się
    Psy się charkały. ― The dogs were fighting.

Conjugation

Conjugation of charkać impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive charkać
present tense 1st charkam charkamy
2nd charkasz charkacie
3rd charka charkają
impersonal charka się
past tense 1st charkałem,
-(e)m charkał 		charkałam,
-(e)m charkała 		charkałom,
-(e)m charkało 		charkaliśmy,
-(e)śmy charkali 		charkałyśmy,
-(e)śmy charkały
2nd charkałeś,
-(e)ś charkał 		charkałaś,
-(e)ś charkała 		charkałoś,
-(e)ś charkało 		charkaliście,
-(e)ście charkali 		charkałyście,
-(e)ście charkały
3rd charkał charkała charkało charkali charkały
impersonal charkano
future tense 1st będę charkał,
będę charkać 		będę charkała,
będę charkać 		będę charkało,
będę charkać 		będziemy charkali,
będziemy charkać 		będziemy charkały,
będziemy charkać
2nd będziesz charkał,
będziesz charkać 		będziesz charkała,
będziesz charkać 		będziesz charkało,
będziesz charkać 		będziecie charkali,
będziecie charkać 		będziecie charkały,
będziecie charkać
3rd będzie charkał,
będzie charkać 		będzie charkała,
będzie charkać 		będzie charkało,
będzie charkać 		będą charkali,
będą charkać 		będą charkały,
będą charkać
impersonal będzie charkać się
conditional 1st charkałbym,
bym charkał 		charkałabym,
bym charkała 		charkałobym,
bym charkało 		charkalibyśmy,
byśmy charkali 		charkałybyśmy,
byśmy charkały
2nd charkałbyś,
byś charkał 		charkałabyś,
byś charkała 		charkałobyś,
byś charkało 		charkalibyście,
byście charkali 		charkałybyście,
byście charkały
3rd charkałby,
by charkał 		charkałaby,
by charkała 		charkałoby,
by charkało 		charkaliby,
by charkali 		charkałyby,
by charkały
impersonal charkano by
imperative 1st niech charkam charkajmy
2nd charkaj charkajcie
3rd niech charka niech charkają
active adjectival participle charkający charkająca charkające charkający charkające
contemporary adverbial participle charkając
verbal noun charkanie

Derived terms

adjective
  • charkliwy

Further reading

  • charkać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • charkać in Polish dictionaries at PWN
  • Jan Łoś (1886) “xarkać”, in “Gwara opoczyńska. Studium dialektologiczne”, in Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności (1), volume 11, page 183
  • Hieronim Łopaciński (1892) “charkać”, in “Przyczynki do nowego słownika języka polskiego (słownik wyrazów ludowych z Lubelskiego i innych okolic Królestwa Polskiego”, in Prace Filologiczne (in Polish), volume 4, Warsaw: skł. gł. w Księgarni E. Wende i Ska, page 186

Silesian

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *xъrkati.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈxar.kat͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -arkat͡ɕ
  • Syllabification: char‧kać

Verb

charkać impf

  1. (intransitive) to spit
    Synonym: pluć

Conjugation

Conjugation of charkać impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive charkać
present tense 1st charkōm charkōmy
2nd charkŏsz charkŏcie
3rd charkŏ charkajōm
past tense 1st charkołch,
charkołech,
charkoł żech 		charkałach
charkała żech 		charkałoch1)
charkało żech1) 		charkalimy,
charkalichmy 		charkałymy,
charkałychmy
2nd charkołś,
charkołeś,
charkoł żeś 		charkałaś
charkała żeś 		charkałoś1)
charkało żeś1) 		charkaliście,
charkali żeście 		charkałyście,
charkały żeście
3rd charkoł charkała charkało charkali charkały
future tense 1st bydã charkoł,
bydã charkać 		bydã charkała,
bydã charkać 		bydã charkało,1)
bydã charkać 		bydymy charkali,
bydymy charkać 		bydymy charkały,
bydymy charkać
2nd bydziesz charkoł,
bydziesz charkać 		bydziesz charkała,
bydziesz charkać 		bydziesz charkało,1)
bydziesz charkać 		bydziecie charkali,
bydziecie charkać 		bydziecie charkały,
bydziecie charkać
3rd bydzie charkoł,
bydzie charkać 		bydzie charkała,
bydzie charkać 		bydzie charkało,
bydzie charkać 		bydōm charkali,
bydōm charkać 		bydōm charkały,
bydōm charkać
pluperfect tense2)
 1st bōłch charkoł,
bōłech charkoł,
bōł żech charkoł 		byłach charkała
była żech charkała 		byłoch charkało1)
było żech charkało1) 		byli my charkali,
bylichmy charkali 		były my charkały,
byłychmy charkały
2nd bōłś charkoł,
bōłeś charkoł,
bōł żeś charkoł 		byłaś charkała
była żeś charkała 		byłoś charkało1)
było żeś charkało1) 		byliście charkali,
byli żeście charkali 		byłyście charkały,
były żeście charkały
3rd bōł charkoł była charkała było charkało1)
 		były my charkali,
byłychmy charkali 		były charkały
conditional 1st bych charkoł bych charkała byście charkali by my charkały,
bychmy charkały
2nd byś charkoł byś charkała byście charkali byście charkały
3rd by charkoł by charkała by charkało by charkali by charkały
imperative 1st niych charkōm charkejmy
2nd charkej charkejcie
3rd niych charkŏ niych charkajōm
active adjectival participle charkajōncy charkajōncŏ charkajōnce charkajōncy charkajōnce
verbal noun charkanie
1) Personal neuter forms might be considered nonstandard, protological, or nonce, appearing mostly in literature to refer to grammatically neuter nouns, however might also be used for people who prefer neuter forms.
2) The pluperfect is either archaic or obsolete and now used for conditional in the past.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.