pluć

• plwać

Inherited from Proto-Slavic *pľьvati.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /plʲut͡ɕʲ/
• IPA^(key): (15^th CE) /plʲut͡ɕʲ/

pluć impf (perfective plunąć)

1. (attested in Greater Poland, Masovia) to spit (to evacuate saliva, sometimes as a sign of contempt) [with na (+ accusative) or w (+ accusative) ‘at whom’, along with accusative ‘what’]
   • 1908 [c. 1500], Bolesław Erzepki, editor, Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490‎^[1], Lubiń, page 67:

     Plvcz spuere

     [Pluć spuere]

   • 1874-1891 [c. 1420], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności‎^{[2], [3], [4]}, volume XXV, page 229:

     Tą swą nocz policzkowan, plwan, nądzon do swatha

     [Tę swą noc policzkowan, plwan, nędzon do świata]

   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[5], page 730:

     Począly yemu okropne polyczky davacz... lycze pluyącz

     [Poczęli jemu okropne policzki dawać... lice plując]

   • 1880-1894 [End of the 15th century], Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności‎^[6], volume I, Gniezno, Warsaw, page 145:

     Przed Yeszuszem klyakaly ryczyrze nyewyerny, s nyego szya nasmyewaly, na oblyczye plwaly

     [Przed Jezusem klękali rycerze niewierni, z niego sie naśmiewali, na oblicze plwali]

   • 1876-1929 [1410], Vatroslav Jagić, editor, Archiv für slavische Philologie‎^[7], volume VI, page 210:

     Stanyslaw Mikolaya pirwe ranil, nisz mu rani dal, any go Mikolay skody bral, any wen pywala, any go mąnczil

     [Stanisław Mikołaja pirwe ranił, niż mu rany dał, ani go Mikołaj szkody brał, ani weń plwał[a], ani go męczył]

• Polish: pluć

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “pluć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish pluć.

• IPA^(key): /ˈplut͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ut͡ɕ
• Syllabification: pluć

pluć impf (perfective plunąć or splunąć)

1. (intransitive) to spit (to evacuate saliva or another substance from the mouth, etc.)
2. (intransitive) to affront, to insult

   Synonyms: see Thesaurus:obrażać

3. (intransitive) to shoot (to fire a hail of bullets)

   Synonym: strzelać

• pluć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pluć in Polish dictionaries at PWN