plunąć

Inherited from Proto-Slavic *pľьnǫti.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /plʲunɑ̃t͡ɕʲ/
• IPA^(key): (15^th CE) /plʲunɑ̃t͡ɕʲ/

plunąć pf (imperfective pluć)

1. to spit (to evacuate saliva, sometimes as a sign of contempt) [with na (+ accusative) or w (+ accusative) ‘at whom’]
   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[1], page 183:

     Kyedykolvyek ych dzyeszyącz pospolv szyedzyalo, ... v posrodek albo myedzy szyą any na pravą stroną plvn[y]ącz (spuere) nye smyely

     [Kiedykolwiek ich dziesięć pospołu siedziało, ... w pośrodek albo miedzy się ani na prawą stronę plunąć (spuere) nie śmieli]

   • 1930 [c. 1455], “Deut”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[2], 25, 9:

     Zona... zvge boti z gego nog y plvnye w oblicze gego (spuetque in faciem illius)

     [Żona... zuje boty z jego nog i plunie w oblicze jego (spuetque in faciem illius)]

• Polish: plunąć, plujnąć (Southern Greater Poland)

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “plunąć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

• plujnąć (Southern Greater Poland)

Inherited from Old Polish plunąć.

• IPA^(key): /ˈplu.nɔɲt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -unɔɲt͡ɕ
• Syllabification: plu‧nąć

plunąć pf (imperfective pluć)

1. (intransitive) to spit (to evacuate saliva or another substance from the mouth, etc.)

   Synonym: splunąć

2. (intransitive) to affront, to insult

   Synonyms: see Thesaurus:obrażać

3. (intransitive) to shoot (to fire a hail of bullets)

   Synonym: strzelić

• plunąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• plunąć in Polish dictionaries at PWN